نحوه اتصال میگر برای اندازه گیری مقاومت عایقی

جهت اتصال میگر به موضوع تحت تست و اندازه گیری مقاومت عایقی باید چند نکته ی بسیار مهم را مد نظر قرار دهید. عدم رعایت این موارد می تواند به میگر و شما صدمه بزند. تاکید می شود که تست عایقی باید در بی برقی کامل تجهیز یا تجهیزات انجام شود. اتصال میگر به دستگاه برقدار به شدت به آن آسیب می رساند. برخی از میگرها دارای هشدار وجود ولتاژ در مدار تحت تست هستند. در صورت اعلام هشدار برقدار بودن مدار، هرگز دکمه تست میگر را فشار ندهید. در این شرایط باید به سرعت دستگاه را از مدار جدا کرده و اقدام به بی برقی سیستم کنید.

ولتاژ مدار

قبل از کار با میگر به راهنمای آن مراجعه کرده و از وجود یا عدم وجود هشدار داخلی مطمئن شوید. این هشدار می تواند به صورت سیگنال نورانی، صوتی و یا هردو باشد. اغلب میگرها می توانند مقدار ولتاژ مدار را به صورت آنالوگ یا دیجیتال اندازه گیری کنند. برای اندازه گیری ولتاژ به سلکتور دستگاه توجه کنید. به عنوان مثال در تصویر زیر یک بخش مجزا برای اندازه گیری ولتاژ متناوب و مستقیم وجود دارد. جهت اندازه گیری ولتاژ نیازی به فشردن دکمه تست نیست. اطلاعات بیشتر در خصوص انتخاب میگر مناسب در بخش های بعدی آورده شده است.

بی برق کردن تجهیزات قبل از اتصال میگر

در گام اول باید موضوع تحت تست را خاموش کنید. کلیدها را در حال قطع قرار داده و مطمئن شوید که بخش مورد نظر شما بی برق شده است. پس از قطع کلیدها از سیستم های هشداری و بازدارنده مانند لاک اوت و تگ اوت استفاده کنید. لاک اوت و تگ اوت جهت جلوگیری از وصل بدون هماهنگی برق در خلال تست عایقی است.

اطراف محل تست را با نوار خطر یا سیستم های ایمنی دیگر محصور کرده و از ورود افراد متفرقه به این بخش جلوگیری کنید. تست بی برقی باید با توجه به رنج ولتاژ انجام شود. هرگز مدارهای بالاتر از 1000 ولت را با تجهیزات فشار ضعیف و مولتی مترها تست نکنید. پس از تست بی برقی باید مدار را تخلیه کنید. تخلیه ی مدار با قرار دادن اتصال زمین انجام می شود. در تابلوهای فشار متوسط اغلب سکسیونرهای اتصال زمین وجود دارد. برای قرار دادن اتصال زمین روی تجهیزات مانند کابل ها و ترانس ها باید به اینترلاک ها و دستورالعمل ها توجه کنید. در سیستم هایی که دارای سکسیونر زمین نیستند باید از ارت موقت استفاده کنید. در خصوص ترانس ها دقت کنید که کلیدهای هردو طرف فشار قوی و فشار ضعیف قطع شده باشند.

در صورت لزوم اقدام به اخذ مجوز کار کرده و اطلاعات اضطراری مانند شماره تماس، روش قطع کامل سیستم، راه خروج اضطراری و غیره را دریافت کنید. سعی کنید تا تجهیز تحت تست را به صورت کامل از مدارها و دستگاه های دیگر جدا کنید. ابتدا مطمئن شوید که باز کردن اتصالات باعث اختلال در کار تجهیزات دیگر نخواهد شد. جدا سازی شامل قطع منبع تغذیه، باز کردن اتصالات هادی یا هادی های فاز، باز کردن ارت های حفاظتی، باز کردن ارت موقت و نول می شود. قبل از باز کردن سیم های ارت و نول مطمئن شوید که از آن ها هیچ جریانی عبور نمی کند. باز کردن سیم های حامل جریان می تواند باعث برقگرفتگی و تشکیل آرک شود.

در تمام پروسه ی بی برقی، تست، اتصال زمین و باز کردن تجهیزات، باید اقدامات ایمنی را رعایت کنید. اقدامات ایمنی با توجه به محل کار و قوانین منطقه ای مشخص می شود. استفاده از دستکش عایق و لباس مناسب الزامی است. تاکید می شود که تست عایقی می تواند باعث آتش سوزی در محیط های با خطر انفجار شود.

مشخص کردن تجهیزات متصل شده به میگر

به دقت تاسیسات را بازرسی کرده و مشخص کنید چه تجهیزات دیگری به موضوع تحت تست متصل بوده و در اندازه گیری لحاظ می شوند. این موضوع هنگامی اهمیت پیدا می کند که باز کردن تجهیزات از نظر الکتریکی از مدار سخت یا پر هزینه است. در این مرحله باید توجه زیادی به هادی های وارد یا خارج شده از موضوع تحت تست داشته باشید. از موضوعات متصل شده به تجهیز می توان به کابل ها، هادی ها، ترانس های اندازه گیری و غیره اشاره کرد.  پروسه ی جدا سازی بسیار مهم است زیرا هرچه تجهیزات بیشتری هنگام تست به هم متصل باشند، مقدار مقاومت عایقی قرائت شده پائین و متفاوت از مقاومت واقعی موضوع تحت تست خواهد بود.

هنگام تست های کوتاه مدت یا نقطه ای این امکان نیز وجود دارد که مقاومت کل سیستم مثلا چند موضوع به هم متصل و بدون جدا سازی، به اندازه ی کافی بالا بوده و حتی از رنج دستگاه نیز بیشتر باشد. در این صورت باز کردن تجهیزات توصیه نمی شود چون مقاومت هر تجهیز یا بخش به تنهایی نیز بیشتر از رنج دستگاه خواهد بود.

در برخی موارد و هنگام تست های اولیه نیاز است بدون در نظر گرفتن هزینه و زمان، تجهیزات را از یکدیگر جدا کرده و هرکدام را به تنهایی تست کنیم. پس از تست های جداگانه، تجهیزات را به یکدیگر متصل کرده و اندازه گیری را به صورت گروهی تکرار می کنیم. اطلاعات مربوط به تست های تکی و گروهی باید به دقت ثبت شود. این اطلاعات در آینده بسیار مفید خواهد بود. در اندازه گیری های بعدی اگر مقدار مقاومت گروهی کمتر از حالت نرمال نباشد، دیگر نیازی به جدا کردن تجهیزات نخواهد بود.

ولتاژ خروجی میگر می تواند مدارهای و تجهیزات الکترونیک را از بین ببرد. تاکید می شود که میگر نباید به منابع تغذیه الکترونیک، پی ال سی ها، درایوها، سافت استارترها، یو.پی.اس، شارژهای باطری و دیگر تجهیزات نیمه هادی یا حالت جامد متصل شود. قبل از اعمال ولتاژ توسط میگر باید موضوع تحت تست را به دقت بررسی کنید تا هیچ عنصر الکترونیک، کنترلی و حفاظتی مانند برقگیر به آن متصل نباشد.

سیم های میگر

دستگاه میگر مقاومت عایقی هر چیزی که بین ترمینال‌ها قرار بگیرد را اندازه خواهد گرفت. اندازه‌گیری ممکن است شامل جریان‌های سری و موازی داخل یا روی سطح عایق باشد. میگر با توجه به مدل و ولتاژ خروجی می تواند دو یا سه ترمینال داشته باشد. دستگاه های 2 سیمه دارای یک سیم قرمز رنگ با عنوان لاین و یک سیم مشکی رنگ با عنوان ارت هستند.

دستگاه های 3 سیمه علاوه بر سیم های لاین و ارت دارای یک سیم سبز رنگ با عنوان گارد نیز هستند. استفاده از ترمینال‌های لاین، ارت و گارد با توجه به نوع تست و موضوع تحت تست انجام می شود. در تصویر نحوه اتصال سیم لاین و ارت در روش 2 سیمه را مشاهده می کنید. توجه داشته باشید که هنگام اندازه گیری مقاومت عایقی به اتصال زمین مناسب در محل تست نیاز است. هنگام تست باید بخش‌های مشخص شده و بدنه‌ی تجهیزات به سیستم زمین متصل شود.

سیم گارد

با تقسیم ولتاژ خروجی دستگاه بر جمع جریان‌های نشتی مدار می توان مقاومت عایقی را اندازه گرفت. این عملیات به صورت داخلی و توسط میگر انجام می شود. در قسمت های قبلی مولفه های تاثیر گذار بر جریان عبوری شرح داده شد. به عنوان مثال جریان نشتی خازنی یکی از این موارد است که با گذشت زمان صفر می‌شود. طبق رابطه ی زیر 2 مولفه دیگر در افزایش جریان کل نقش دارند. این مولفه ها شامل جریان عبوری از داخل عایق و جریان سطحی می شود.

Total Leakage Current = Capacitive +Conduction Current + Surface Leakage Current

وظیفه ی اصلی میگر در نظر گرفتن جریان عبوری از داخل عایق است. با توجه به موضوع تحت تست امکان کاهش دقت و اندازه گیری مقادیر نادرست وجود دارد. رخ دادن خطا بعلت عبور جریان از مسیرهای اشتباه مخصوص روی سطح عایق است. برای حذف این موارد از سیم گارد استفاده می شود. سیم گارد می تواند جریان های نشتی را از نتیجه ی تست حذف کند.

در تصویر استفاده از سیم گارد هنگام تست کابل فشار قوی را مشاهده می کنید. هدف اصلی در این تست اندازه گیری مقاومت عایقی بین هادی و شیلد کابل است. در این حالت ممکن است جریان نشتی از روی سطح عایق عبور کرده و مقاومت عایقی را کاهش دهد. برای حل این مشکل از سیم گارد استفاده شده است. سیم گارد روی عایق کابل قرار گرفته و جریان نشتی را به دستگاه هدایت می کند. این جریان از نتیجه ی تست کاسته شده و مقاومت عایقی به شکل واقعی اندازه گیری می شود.

برخی از میگرها دارای باتری داخلی بوده و می توانند تست های متعددی را بدون نیاز به منبع تغذیه خارجی انجام دهند. یکی دیگر از مزیت های سیم گارد، افزایش دقت هنگام کار با باتری داخلی میگر است. در صورتی که هنگام کار با باتری نیاز به زمان طولانی و انجام تست های بالای 100 گیگا اهم است، می توانید سیم گارد را به دستگاه متصل کرده و آن را اطراف سیم زمین بپیچید. در این روش سمت دیگر سیم گارد به موضوع تحت تست متصل نشده و نقش آن افزایش دقت اندازه‌ گیری است.

در تصویر روش استفاده از سیم گارد جهت اندازه گیری مقاومت عایقی بوشینگ را مشاهده می کنید. سیم گارد در این تست باعث حذف مقاومت عبوری از روی سطح بوشینگ خواهد شد. جهت اندازه گیری مقاومت عایقی بوشینگ به شکل 3 سیمه باید سیم لاین میگر به ورودی بوشینگ و سیم ارت به بدنه فلزی تجهیز مانند ترانسفورماتور متصل شود. در این تست سیم گارد روی سطح بوشینگ قرار می گیرد. برای اتصال سیم گارد به بوشینگ می توانید از حلقه های فنری استفاده کنید.

تخلیه ی ظرفیت خازنی قبل و بعد از تست عایقی

تخلیه ی ظرفیت خازنی یا شارژ مدار قبل و بعد از تست عایقی بسیار مهم است. پروسه ی تخلیه حداقل حدود 4 برابر زمانی که ولتاژ تست به موضوع متصل بوده است طول می کشد. اغلب میگر ها به مدار تخلیه ی داخلی مجهز هستند. در صورت وجود سیستم دشارژ داخلی معمولا از نماد زیر به همراه عبارت Auto Discharge استفاده می شود. قبل از جدا کردن اتصالات میگر باید توجه کنید که موضوع تحت تست کامل دشارژ شده و روی صفحه نمایش مقدار صفر ثبت شده باشد.

اگر سیستم دشارژ یا تخلیه در دسترس نبود باید از سیستم تخلیه دستی استفاده شود. تجهیزات با ظرفیت خازنی بالا مانند خازن ها، سیم پیچ های بزرگ و غیره را تا قبل از برقدار شدن به صورت اتصال کوتاه نگهدارید. منظور از اتصال کوتاه استفاده از سکسیونر زمین یا زمین های موقت روی تجهیزات است.

جریان نشتی در کلیدها

هنگامی که تجهیزات را برای تست عایقی بی برق می کنید، مطمئن شوید که مقاومت اندازه گیری شده تحت تاثیر جریان نشتی عبوری از داخل یا روی کلیدها یا فیوزها نباشد. وجود جریان های نشتی مقدار مقاومت کلی سیستم را تغییر می دهد. برای رفع این مشکل می توانید از سیم گارد استفاده کنید.

یک نکته ی بسیار جدی هنگام تست عایقی، نشت جریان از قسمت های برقدار به موضوع تحت تست است. نشت جریان از قسمت های برقدار در خوشبینانه ترین حالت باعث ایجاد نتایج متناقض می شود. این مسئله مخصوصا هنگام تست تجهیزات DC نمایان می شود. در هر صورت جریان های نشتی هنگام اتصال میگر و قبل از انجام تست قابل تشخیص است. قبل از اتصال دستگاه و بررسی کردن وجود جریان های نشتی، مطمئن شوید که شارژ مدار توسط اتصال کوتاه و یا زمین کردن آن تخلیه شده باشد.

خطر شوک با ولتاژ خروجی میگر

قبل از اعمال ولتاژ توسط میگر مطمئن شوید که کلیدها و دیگر جداکننده ها تحمل اختلاف پتانسیل نرمال مدار و ولتاژ خروجی میگر را داشته باشند. به عنوان مثال کلید یا بریکر ورودی تابلو برق را در نظر بگیرید. وجود ولتاژ AC در ورودی کلید و وجود ولتاژ DC میگر در خروجی کلید می تواند باعث بروز آرک بین کنتاکت ها شود. با افزایش ولتاژ میگر، احتمال تشکیل آرک بیشتر خواهد شد. این پدیده در مدارهای DC هم می تواند رخ دهد. میزان ولتاژ خروجی میگر را مد نظر داشته و مسائل ایمنی مربوط به آن را رعایت کنید. دست زدن به اتصالات هنگام تست عایقی می تواند مرگبار باشد. از طرفی تجهیزات بزرگ مانند کابل ها معمولا دارای ظرفیت خازنی بزرگی هستند. ظرفیت خازنی می تواند انرژی خطرناکی را از جریان خروجی میگر در خود ذخیره کند. مطمئن شوید که این انرژی قبل از برداشتن اتصالات دستگاه کاملا تخلیه شده باشد.

خطر انفجار و آتش سوزی

تا کنون آتش سوزی در استفاده ی نرمال از دستگاه های میگر مشاهده نشده است. در صورتی که تست در محل با خطر انفجار یا در مجاورت مواد قابل اشتعال انجام شود، امکان بروز آتش سوزی وجود خواهد داشت. در شرایط زیر ممکن است آرک ایجاد شود:

1. هنگام اتصال پراپ ها به تجهیزی که کاملا دشارژ نشده باشد.
2. رخ دادن آرک از داخل و یا روی عایق معیوب هنگام تست
3. هنگام تخلیه ی شارژ ایجاد شده در موضوع تست توسط جریان دستگاه مگر

برای جلوگیری از حادثه های شرح داده شده در بند 1 و 3 باید تجهیزات را به صورت زمین شده نگه دارید. علاوه بر این باید اتصالات دستگاه را به روش یا نقاطی وصل کنید که دستگاه در فضای ایمن قرار بگیرد.

برای بند 2 می توانید از دستگاه با ولتاژ پائین یا مقاومت های سری استفاده کنید. برخی از دستگاه ها قابلیت تنظیم ولتاژ خروجی را دارند.

برای بند 3 در نظر داشته باشید که نباید پراپ های دستگاه را کمتر از 30 تا 60 ثانیه پس از تست جدا کنید. همواره پس از تست باید اجازه دهید موضوع کاملا دشارژ شود.

نکات مهم هنگام کار با میگر

برای شروع تست عایقی یک قانون اصلی وجود دارد: چیزهای اول را اول قرار دهید. ابتدا تمام تجهیزات را بررسی کرده و از نظر اهمیت آن ها را گروه بندی کنید. به عنوان مثال در صورت بروز عیب در الکتروموتور A، چگونه تمام محصولات کارخانه تحت تاثیر قرار خواهند گرفت؟ افراد بخش تولید به خوبی می توانند به اینکار کمک کنند. اگر در لحظه ی راه اندازی تاسیسات هستید، تمام تجهیزات را از نظر عایقی تست کرده و پرونده هایی برای نگهداری سوابق آن ها تشکیل دهید. ممکن است در شروع کار نیاز باشد تا چندین واحد را به یکدیگر متصل کنید اما ثبت نتیجه ی تست هر دستگاه به صورت جداگانه در بلند مدت بسیار مهم است. طبق این برنامه و هنگام مشاهده ی ضعف در عایق ها، کار شما برای ردیابی قسمت معیوب ساده تر خواهد بود. اطلاعات مهم در خصوص تشکیل پرونده و انجام تست های عایقی عبارت اند از:

1. نام و محل نصب تجهیز
2. تاریخ و نتیجه ی تست مانند مقدار حقیقی در هنگام تست
3. رنج، ولتاژ و شماره سریال میگر استفاده شده
4. دمای تجهیز یا موضوع تحت تست: در خصوص تجهیزات بزرگ میزان رطوبت و دمای شبنم هم اضافه ثبت شود.
5. مقاومت عایقی اصلاح شده با توجه به دما
6. منحنی ترسیم شده با توجه به اندازه گیری های دوره ای جهت مشخص کردن روند پیری و مشکلات آینده

میگرها با توجه به مدل می توانند 2 یا 3 پراب یا سیم باشند. استفاده از پراب های آسیب دیده یا با کیفیت پائین باعث ایجاد نتایج اشتباه در اندازه گیری مقاومت عایقی می شود. پراب ها می توانند عایق یا بدون عایق باشند. هنگام کار با پراب های عایق نشده و جهت جلوگیری از خطا، میگر را نزدیک ترمینال زمین نشده یا هادی موضوع تحت تست قرار داده و توسط یک سیم لخت ترمینال لاین را به موضوع تحت تست متصل کنید. اگر از ترمینال گارد استفاده می کنید، آن را نیز به همین شکل متصل کنید.

توصیه می شود پراب های عایق از یک هادی با روکش مقاوم در برابر روغن و مواد ترکیبی دیگر باشند. روکش نهایی پراب باید نرم و بدون بافت باشد. برای اتصال پراب ها به دستگاه و موضوع تحت تست باید از فنرها و ترمینال های قوی استفاده شود. برای اندازه گیری می توان از پراب با طول های مختلف استفاده کرد اما اتصال چند پاراب به هم مجاز نمی باشد.

پس از اتصال پراب ها به دستگاه و قبل از اتصال آن ها به موضوع تحت تست اطمینان حاصل کنید که هیچ ارتباط الکتریکی بین آن ها وجود نداشته باشد. در این حالت یک تست انجام دهید و نتیجه ی بی نهایت را روی دستگاه مشاهده کنید. در مرحله ی بعد پراب ها را به هم متصل کرده و آن ها را از نظر عدم قطع شدگی کنترل کنید.

هنگام کار با دستگاه های تست مقاومت عایقی با رنج بالای 50 هزار مگا اهم میگر، مقاومت پراب لاین باید بسیار زیاد باشد تا در اندازه گیری خطایی ایجاد نشود. پراب های شیلد دار که شیلد آن ها به ترمینال گارد متصل شده باشد هرگونه نشتی جریان از عایق پراب ها را از نتیجه ی تست حذف خواهد کرد.

تاثیر ظرفیت خازنی

ظرفیت خازنی موضوع تحت تست باید تا ولتاژ مستقیم خروجی دستگاه میگر شارژ شود. مقاومت نهایی باید 30 تا 60 ثانیه پس از شارژ کامل قرائت شود. قبل از اتصال پراب های دستگاه مطمئن شوید که شارژ ظرفیت خازنی موضوع تحت تست با اتصال کوتاه و اتصال زمین تخلیه شده باشد. در میگرهای هندلی و هنگام چرخاندن دسته تا رسیدن به سرعت نامی، وجود ظرفیت خازنی باعث حرکت عقربه به سمت صفر می شود. در همین موضوع و هنگامی که هندل دیگر چرخانده نشود، عقربه به سمت بی نهایت منحرف خواهد شد. این رفتار به خاطر شارژ و دشارژ موضوع تحت تست و تاثیر آن روی سیم پیچ اهم متر دستگاه است.

تاثیرات ظرفیت خازنی در ژنراتورهای بزرگ، کابل های قدرت و ارتباط با طول بیشتر از چند صد متر و خازن های قدرت قابل توجه است. به صورت نرمال این تاثیرات کم و در حد یک صدم فاراد است اما با افزایش ظرفیت خازنی یا حساسیت دستگاه، تاثیرات آن افزایش پیدا می کند. تسترهای قدرتمند میگر که در آن ها از تغذیه ی خارجی استفاده می شود، می توانند موضوعات بزرگ با ظرفیت خازنی بالا را تست کرده و نتایج قابل قبولی ارائه کنند.

 زمان مورد نیاز جهت تست

نکته ی بسیار مهم در اندازه گیری مقاومت عایقی، زمان مورد نیاز جهت تست است. ولتاژ دستگاه در این زمان باید به صورت پیوسته اعمال شده تا حداکثر مقاومت قرائت گردد. زمان مورد نیاز جهت شارژ ظرفیت خازنی از نظر ریاضی معمولا کوتاه و در حد چند ثانیه است. علتی که باعث ایجاد تاخیر در شارژ کامل موضوع تحت تست می شود، تاثیر جذب دی الکتریک نام دارد. برای رسیدن به مقدار نهایی مقاومت و عبور از این پدیده ممکن است به چند دقیقه یا حتی چند ساعت زمان نیاز باشد.

اندازه گیری کوتاه مدت یا نقطه ای

برای قرائت مقاومت عایقی به صورت کوتاه مدت دستگاه را برای مدت زمان مشخص مثلا 30 ثانیه یا یک دقیقه راه اندازی کرده و در پایان زمان مقاومت را قرائت کنید. در مگرهای هندلی تا پایان زمان هندل را با سرعت مناسب بچرخانید و تست های دیگر را نیز با همین زمان انجام دهید.

 روش زمان-مقاومت

اگر از میگرهای هندلی استفاده می کنید، اندازه گیری را برای یک دقیقه ادامه داده و مقدار مقاومت را در انتهای 30 ثانیه ی اول و در انتهای یک دقیقه قرائت کنید. در دستگاه های مجهز به منبع تغذیه، زمان قرائت مقاومت 1 دقیقه و 10 دقیقه پس از اتصال ولتاژ تست خواهد بود. در این روش می توان منحنی مقاومت را در بازه ی 10 تا 30 دقیقه ای نیز ترسیم کرد.

 اندازه گیری ولتاژ

برخی از دستگاه های تست مقاومت عایقی به ولت متر مجهز هستند تا بتوان ولتاژ موجود در سیستم را قبل از تست اندازه گیری کرد. همان گونه که در بخش هشدارهای ایمنی شرح داده شد، تسترهای مقاومت عایقی در مد اندازه گیری مقاومت یا تست عایقی هرگز نباید به دستگاه ها یا خطوط برقدار متصل شوند.

در خلال اندازه گیری

اگر در حال سنجش مقاومت عایقی نسبت به زمین هستند، مطمئن شوید که سمت دیگر عایق  به جایی متصل نباشد. مطمئن شوید که سیستم ارت استفاده شده برای اندازه گیری نسبت به ارت و مدار باز مناسب باشد. عدم کیفیت ارت می تواند باعث ایجاد نتایج اشتباه شود. هنگام تست یکی از هادی های کابل، نباید هادی های دیگر همان کابل به مدارها و بارهای متصل باشند. به عبارت دیگر باید موضوع تحت تست به صورت کامل قطع و ایزوله شده باشد.

دشارژ

عایق می تواند ولتاژ بالایی را به صورت شارژ پس تست عایقی در خود نگهدارد. برخی از تسترها دارای سیستم دشارژ اتوماتیک هستند تا انرژی ذخیره شده در عایق را پس از تست تخلیه کنند. این قابلیت ممکن است در تمام دستگاه ها وجود نداشته باشد. بسیاری از تکنسین ها پس از کامل شدن تست و جهت نماش تخلیه شدن عایق، مدار تحت تست را اتصال زمین می کنند. برخی از تولید کننده های تسترهای عایقی توصیه می کنند که تستر پس از کامل شدن پروسه ی اندازه گیری حدود 4 برابر زمانی که جهت تست به مدار متصل بوده، از موضوع تحت تست جدا نشود تا از دشارژ ایمن مدار مطمئن شویم.

بعد از اتمام تست عایقی در کابل

مطمئن شوید تمام کابل ها مجدد به مدارهای خود متصل شده باشند. از روش های مناسب برای اطمینان از نصب صحیح و پاسخ گویی کابل های سیگنال، قدرت و … استفاده کنید. مطمئن شوید که تمام بخش های تغذیه شونده از کابل به صورت تصادفی به زمین متصل نشده باشند.

مسائل ایمنی مورد نیاز هنگام تست عایقی

هنگام کار با میگرها نکات زیر را در نظر داشته باشد:

• تمام تجهیزات تحت تست باید از شبکه جدا شوند.
• تجهیزات باید تخلیه شوند. زمان تخلیه حداقل باید به اندازه ی زمان اعمال ولتاژ تست باشد تا خطری شخص مجری را تهدید نکند.
• هرگز از میگر در محیط های با خط انفجار استفاده نکنید.
• مطمئن شوید تمام کلیدها لاک گذاری شده و انتهای کابل ها با استفاده از ابزارهای نشانه گذاری کاملا مشخص شده باشند.
• کابل ها باید از منبع تغذیه جدا شده و از نظر تماس تصادفی با منبع تغذیه یا بارها و زمین ایمن شوند.
• تجهیزات ایمنی را نصب کرده و یک کانال ارتباطی باز بین افراد تست کننده ایجاد کنید.
• هرگز از میگر در رطوبت های بالای 70 درصد استفاده نکنید.
• مقاومت عایقی خوب: مقدار مقاومت ابتدا افزایش پیدا کرده و سپس ثابت می شود.
• مقاومت را برای دمای 20 تا 30 درجه اصلاح کنید.
• اگر مقاومت 10 درجه ی سانتی گراد کاهش پیدا کند، مقاومت دو برابر خواهد شد.
• اگر مقاومت 70 درجه ی سانتی گراد افزایش پیدا کند، مقاومت عایقی 700 برابر کاهش پیدا می کند.

مراقب های اصلی از تسترها

مراقبت های اصلی از تستر شامل تمیز نگه داشتن آن نیز می شود. برای اینکار در بازه های منظم دستگاه را توسط پارچه ی نرم که با آب و صابون مرطوب شده پاک و سپس با پارچه ی خشک و تمیز دیگری رطوبت گیری کنید. هرگز از الکل و دیگر حلال ها برای تمیز کردن تستر استفاده نکنید.

اگر دستگاه به باطری های قابل شارژ مجهز شده است، از توصیه های شرکت سازنده برای نگهداری آن ها پیروی کنید. قبل از هر استفاده از دستگاه، تمام پراپ ها، گیره ها و … را از نظر ظاهری بررسی کرده و از عدم وجود شکستگی، ترک و صدمه مطمئن شوید.  برای تست پیوستگی پراپ ها، آن ها را به یکدیگر متصل کرده و پس از اندازه گیری کنترل کنید که میزان مقاومت نماش داده شده روی صفحه کمتر از 1 اهم باشد.

در چه بازه هایی باید تست را انجام دهید؟

این مورد به بزرگی و پیچیدگی تاسیسات شما بستگی دارد. حتی واحدهای مشابه می توانند برنامه های تست متفاوتی داشته باشند. تجربه بهترین راهنمای شماست. به صورت کلی الکتروموتورها، ژنراتورها و غیره در مقایسه با سیم کشی، مقره ها و موارد مشابه بیشتر در معرض ضعف عایقی قرار می گیرند. برنامه تست ها برای تجهیزات کاری با توجه به سایز و شرایط جوی محیط نصب می تواند بین 6 تا 12 ماه متغییر باشد. برای سیم کشی ها اگر شرایط کارخانه غیر عادی نباشد، تست های سالانه کافی خواهد بود.

 

این وب سایت دارای مجوز از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده و هر گونه کپی و نسخه برداری و انتشار مجدد اطلاعات آن غیرمجاز است. لطفا در صورت مشاهده هرگونه سوء استفاده ما را مطلع کنید.